Elk jaar kwamen ze: twaalf of meer buitelende, joelende kinderen die een ravage aanrichtten in haar huis. Een ware invasie. Joep genoot, hij verheugde zich al maanden van tevoren op zijn feest. Als alles achter de rug was en de laatste klodders stroop en stukken pannenkoek van de grond verwijderd waren, genoot zij ook. Vooral van het intens gelukkige gezicht van haar zoon.
Dit jaar komen ze niet. Een andere invasie is bezig bezit te nemen van zijn lichaam. Ze zijn met velen gekomen en ze vermenigvuldigen zich dagelijks. Poetsen of boenen helpt hier niet.
“Terugvechten,”
roepen de omstanders, maar tegen deze vijand valt niet te strijden. Zachtjes aait ze over zijn bleke gezicht.
“Niet huilen, mama. Ik word beter.” …
Geplaatst op 120w bij weekthema Invasie week 07 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten