Wit

Niet zwart
maar wit is de kleur van de angst
ze verstopt zich
verraderlijk
tussen schoongewassen lakens
wanneer het zonlicht
zich een weg baant
door de gordijnen

vrolijk lachend
bezorgen verplegers
thee met witte pillen
en wensen me
een fijne dag

wit is de kleur van de jassen
blinkende messen snijden
het kwaad uit mijn lichaam
 de dood verschuilt zich
in verre uithoeken
hol klinkt haar lach
als mijn opengesneden lichaam
wordt gehecht met witte draden

de kleur van de angst
is wit
krijtwit
lijkwit

@Nel Goudriaan
Gedicht geschreven voor de VUMC poëziewedstrijd 2017 Thema: Angst