van buiten lijkt dit huis een mausoleum
binnen schuifelt een man
in een grijs pak
als een schaduw in het avondlicht
een muis komt plat tevoorschijn
uit mijn pyamabroek
gillend klim ik op een stoel
daar heb je op geslapen, lacht mijn broer
mijn vader fluistert over de man
die zich verhing in eigen huis
achter grijs beslagen ramen
een tafel met een bord
vol groene schimmel en een vissenkom
aan het plafond een lege haak
mijn moeder plukt overhangende
takken van paarse seringen
uitbundig bloeiend langs de vaart
achter het verlaten huis
vult lege vazen
ons huis geurt naar dood
sindsdien
sluipen muizen door mijn dromen
kruipen witte maden over grijze mannen
hangen pakken aan haken in plafonds
sluimert in mij een onbestemd verlangen
naar een seringenstruik in het paars
elk voorjaar weer
Nel Goudriaan 04-11-2017
Gedicht voor Poëzie Werkplaats
Thema: Griezelig en eng
Geen opmerkingen:
Een reactie posten