Gedichten bij 'Kunst van Komrij' in Villa Mondriaan Winterswijk
I
Ze lopen me vluchtig
voorbij
soms aarzelend
soms staan ze stil
mij zien ze niet
ze kijken slechts
in mijn spiegel
naar hun eigen beeld
II
Liever ben ik onzichtbaar
in plaats van hier te kijk te staan
voor vele onbekenden
Maar nu je hier toch bent
vreemdeling
zie mij aan
en deel
mijn stil verdriet
III
Ik sta hier in het middelpunt
voor iedereen te kijk
ze doorgronden me
denken zij
ze lijden
aan zelfoverschatting
denk ik
IV
onbeschaamd
schuifelen ze voorbij
werpen hun blikken
op mij
doorboren
met scherpe pijlen
mijn ziel
afweergeschut
voor eigen pijn
ik verdraag het
hun spiegel te zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten