Als ik naar mijn handen kijk
-getekend door de tijd-
zie ik weer de jouwe
met voorzichtige vingers
trekken zij de draden los
van de schapenwollen trui
een fragiele draad
verbindt ons
mijn armen bewegen mee
op jouw ritme
mijn polsen wiegen losjes
de taaie strengen wol
langzaam verdwijnt de trui
draden vormen zich tot bollen
wachtend op
een nieuwe lente
nu jouw draad is afgehecht
rest mij niets meer dan
de mijne op te pakken
en de eindjes aan elkaar te knopen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten