“Hee hallo met mij.”‘
“Ja ik bel je even. Ik ben op weg naar die ouwe”
“Met de bus ja, straks overstappen op de trein.”
“Zal niet lang meer duren tot die ouwe gaat hemelen.”
“… Daar zeg je me wat. Hij heeft me nadrukkelijk gezegd, dat hij geen polonaise aan zijn bed wil.”
“Nee, niet opeens Jan erbij halen na al die jaren.”
“Wat zeg je?” …
“Je bedoelt die staartklok.”
“Dat kan wel geregeld worden, als die ouwe de pijp uit is.”
Ik stap de bus uit, probeer me een beeld te vormen van Jan en zijn familie.
In gedachten zie ik ze de buit verdelen, terwijl vader op zijn sterfbed ligt.
Jan krijgt niets, dat moge duidelijk zijn.
Plaatje: Het sterfbed van Der Foeks, door Peter Vos
Geplaatst op
120w
Geen opmerkingen:
Een reactie posten