De bel gaat. Als ik de deur opendoe, zie ik hem staan: een grote, logge man met een oranje tuinbroek en daaronder een bruine trui. Zijn gezicht zit vol stoppels, zijn handen en nagels zijn zwart van het aangekoekte vuil.
“Goeiemiddag mevrouwtje, ik kom even de gasbuizen vervangen.”
Een paar uur later heeft de stoere werkman een diep gat gegraven. Hij staat tot zijn middel in de aarde. Het zit allemaal niet mee, het gaat hem niet lukken het karwei vóór vier uur af te krijgen. Het gat moet dicht, want hij moet op tijd “schaften bij moeder de vrouw”. Morgen is er weer een dag.
“Mam, is die holbewoner weer vertrokken?”, vraagt mijn dochter. Ik zucht maar eens diep.
Geplaatst op 120w
Geen opmerkingen:
Een reactie posten