Op de zolder na is het huis leeg. Er staan vele dozen en koffers. Herinneringen liggen verscholen onder het spinrag. Ik raap mijn moed bij elkaar en begin met opruimen. Als ik een doos open, zie ik een postpakket met daarop de naam van mijn opa: ongeopend, de postzegels ongestempeld. Ik aarzel, maar mijn nieuwsgierigheid wint. Het pakje bevat een doosje met een lege notendop en een brief in het handschrift van mijn oma:
Beste Jan, onze relatie is geworden tot een lege dop. Binnenkort vertrek ik naar naar mijn geboorteland Indonesië. Het spijt me, maar deze eenzaamheid verdraag ik niet langer …
Verdriet overvalt me, als ik mijn oma weer voor me zie met die blik vol heimwee en verlangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten