Als kind wist ik niet beter: in het huis naast ons woonde niemand. Als ik door de stoffige ruiten naar binnen keek, zag ik een tafel met daarop een paar kopjes. Ze veranderden nooit van plaats. De postbode liep het huis voorbij. In het dorp werd gefluisterd dat er vroeger een man had gewoond. Hij rookte pijp. Plotseling was hij verdwenen; niemand wist waarheen.
Elk jaar in mei bloeide de paarse seringenboom in zijn tuin uitbundig. Soms kwamen er takken over de schutting heen en daarna geurde ons huis wekenlang naar seringen.
Op een dag was de tafel leeg. Verbeeldde ik het me of zag ik echt een gestalte door het huis lopen? Na een week was het huis ontmanteld.
Geplaatst op 120w/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten