Mijn dochter had een wonderbuik, negen maanden lang. Zij bolde prachtig op. Haar gezicht straalde, haar ogen glansden.Trots als een pauw liep ze met haar buik naar voren. De mensen op straat lachten haar toe en keken om.
Op de vroege zondagmorgen voor kerst braken de vliezen en baarde zij haar eerstgeboren dochter. Ze noemde haar Rosa; ze omarmde haar teder en liefdevol, toen ze op haar warme buik werd gelegd.
En na vijf dagen legde ze Rosa in haar reiswiegje en wikkelde haar in een wollen deken op weg naar haar eerste kerstfeest. De wind en de koude deerden haar niet. Er wachtte Rosa en haar moeder een warm welkom in de herberg van haar kersverse, gelukkige grootouders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten